رو تنِ کویرِ خسته ، عکس جنگلُ کشیدم
آبُ ریختم پای تصویر ، من به آرزوم رسیدم

بهترین لحظه ی عمرم ، فکر کنم همین سکانسه
با هجوم بدبیاری ، این دیگه آخر شانسه

من و من خیلی نبودیم ، که بخوایم دریا بسازیم
من و من خیلی کم هستیم ، که بخوایم بهت ببازیم

سرنوشت از ما چی می خوای‏ ؟ روزگار خودش سیاهه
هنوزم پلنگ عمرم ، تو فکر چیدنِ ماهه

کاش می شد پرنده باشم ، بپرم به سمتِ ابرا
ثانیه یه عمر نباشه ، کوچ کنم رؤیا به رؤیا

سرنوشت از ما چی می خوای ؟ دیگه بسه بدبیاری
شب و روزُ که گرفتی ، بگو دیگه چی نداری ؟

یه نفس مونده تو سینه‏م ، همینه دار و ندارم
بذار آهِ آخرم رو ، واسه ی خودم ببارم

شایا تجلی                                                       

شایا تجلی :: چهارشنبه 83/11/7 ساعت 10:35 صبح

نوشته های دیگران ()

شایا تجلی _ ترانه سُرا
اوْل / فروردین / 1356
ساعت هشت و ده دقیقه ی صبح
اکنون نزدیک به { 300 - سیصد }
ترانه ی به حنجره سپرده دارد
(در داخل و خارج از ایران)
{20- بیست } عنوان کتاب چاپ شده
با نام های زیر محصول فعالیت ِ
سال های شاعرانه ی اوست
ادامه ی مطلب

مجوع بازدیدها: 612838 بازدید

امروز: 21 بازدید

دیروز: 78 بازدید

شایا تجلی در فیسبوک [42]
شایا تجلی ترانه سُرا [3618]
سایت رسمی شایا تجلی [1669]
کلوب شایا تجلی [1157]
[آرشیو(4)]