در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند /

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند ./

يكي ز شب گرفته گان چراغ بر نمي زند /

كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند/

نشسته ام در انتظار اين غبار بي سوار /

دريغ كز شبي چنين سپيده سر نمي زند /

ذل خراب من دگر خراب تر نمي شود /

كه خنجر غمت ازين خراب تر نمي زند /

گذر گهي است پر ستم كه اندرو به غير غم /

يكي صلاي آشنا به ذرهگذر نمي زند /

به چشم پاسخ است از اين دريچه هاي بسته ات /

برو كه هيچ كس ندا به گوش كر نمي زند /