نظرات ياداشت . - رهاتر از پرنده

+ سكوت

مي خواهم تا صبح بنشينم و برايت بگم که شقايق و عشق هميشه از يک ريشه مشترک بودن . شايد تو خوشبختي گمشده من باشي !.

من نمي دانم چه اتفاقي افتاده است که تو دير اومدي ! فقط همينو مي دونم که در رويا دستم در دست تو بود و پا به پاي عقربه ها مي رفتم ، که رد پامو بارون گريه هام با خود برد .

باور کن چه شبهايي که بي تو و دور از همه بي قرار و بي تاب رو به سوي تنها روزنه پرده آويخته به پنجره اتاقم انتظار رو تجربه کردم . وحالا که بهت رسيدم نمي خوام که ....

انتظار مهتابي را که براي هميشه در دل سياه ابرهاي تنهايي مرده است .

بيا که واست واژه هاي بسياري آماده کرده ام . عشق را ! که آبي ترين کلام خدا بود .

بيا تا در مزار لاله اي بشکفيم و در لابه لاي گلبرگهاي گل مريم صميمانه عشق را جستجو کنيم و بخواهيم . بيا ...