نظرات ياداشت . - رهاتر از پرنده

+ سكوت

شايد اون جاست که وقتي مي رم مي بينم ماه خودشو تو دشت آسمون

پهن کرده و دست آرزوهاي يه آدم غريب تو کوچه پس کوچه هاي ديار

غربت ؛ دوباره به دستش اومده و اون داره تو جنگل آدماي جورواجور

قدم بر مي داره تا شايد بتونه يه پناهگاه

پيدا کنه که مبادا دوباره گمش کنه