و اما با توام اي آنکه بي من مثل من تنهاي تنهايي، تو که حتي شبي را هم به خواب من نمي آيي، من امشب از تمام خاطراتم با تو خواهم گفت، من امشب با تمام کودکي هايم برايت اشک خواهم ريخت، من امشب دفتر تقويم عمرم را، به دست عاصي درياي ناآرام خواهم داد، همان دريا، که بغض شکوه هايم در گلوي موج خيزش زخم برنمي داشت، همان دريا که مي گفتي، تو را در من تجلي مي کند، اي دوست، بگو اي آنکه بي من مثل من تنهاي تنهايي، کدامين يار ما را مي برد تا انتهاي باغ باراني؟