ســـــر زلفــــي تـــــو دهـــــي بر سـر راهم يله هي

تـــــا بيفتـــــد دل بيچـــــاره ي مـــــن در تلـــه هي

پايبنـــــد تو دلـــــم هســـــت و بود بي کـم و کاست

چه نيـــــازي کـــــه ببنـــــديش به اين سلســله هي

در دلم ســـــّر سُـــــويداي تـــــو بـــي همهمه است

در ســـــرم عقـــــل فـــــرومـــــايه کنـــد هلهله هي

گســـــل فتـــــنه ي چشـــــم تو مـــگر در کار است

که به ويرانـــــه بـــــدل شـــــد دلـــــم از زلزله هي

قـــــد بر افـــــراز و ببيـــــن عالـــم محشر برپاست

رخ بــرافـــــروز و ببيـــــن شهـر پر از ولوله هي

مي کشــــد دل غم هجـــران تو چون موج به دوش

کي بــــه ساحــــل برسانـــــد دلـــــم اين محمله هي

دل عشاق بود « مروه » و معشوقه «صفا» ست

«سعي» طبع من شـــيداست فقط « هروله » هي