ســـــر زلفــــي تـــــو دهـــــي بر سـر راهم يله هي
تـــــا بيفتـــــد دل بيچـــــاره ي مـــــن در تلـــه هي
پايبنـــــد تو دلـــــم هســـــت و بود بي کـم و کاست
چه نيـــــازي کـــــه ببنـــــديش به اين سلســله هي
در دلم ســـــّر سُـــــويداي تـــــو بـــي همهمه است
در ســـــرم عقـــــل فـــــرومـــــايه کنـــد هلهله هي
گســـــل فتـــــنه ي چشـــــم تو مـــگر در کار است
که به ويرانـــــه بـــــدل شـــــد دلـــــم از زلزله هي
قـــــد بر افـــــراز و ببيـــــن عالـــم محشر برپاست
رخ بــرافـــــروز و ببيـــــن شهـر پر از ولوله هي
مي کشــــد دل غم هجـــران تو چون موج به دوش
کي بــــه ساحــــل برسانـــــد دلـــــم اين محمله هي
دل عشاق بود « مروه » و معشوقه «صفا» ست
«سعي» طبع من شـــيداست فقط « هروله » هي