دنبال من نيا برو من راه را بلد............
بغضي شکسته شد که..........تو را سيل مي برد
از خواب مي پرم که به تو........نه نمي شود
افتاده روي تخت کسي مثل من-جسد-
تصوير عاشقانه ي تو بهت آسمان
درياي چشمهاي من و ماه ٬جزر و مد
من مرده مي شوم که....{نفس مي کشد هنوز}
اين لعنتي که...{قلب؟}...به من فکر....{مي تپد}
باغ پدر بزرگ تو را قاب کرده بود
خنده٬ پرنده٬ سيب ٬غزل٬ ماه در سبد
در ناگهان ِ ثانيه از راه آمدي
پايان ِ لحظه هاي کدر، روزهاي بد
دارم شبيه عکس خودم خاک مي خورم
اين دور وبر صدا به صدا ..نه نمي......
تقدير من! ستاره ي من ! آسمان من!
خوابيده اي کجاي دل خاک تا ابد؟
دارم پرنده مي شوم احساس مي کنم
دارد هوا مساعد پرواز مي شود
انگار پيش و پس شده جم جمله من....شما
آهسته تر ...که زير...دلم...دست...پا...لگد..
اين شعر قشنگ مال رضا عابدين زاده شاعر تواناي كشور ماست
از وبلاگش با نام غزل بگو حتما ديدن كنيد پشيمون نميشيد .