هشتم تیرماه از آن جهت «روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی» نامگذاری شد
که در بعد از ظهر روز یکشنبه هفتم تیر 1366 شهرستان سردشت با جمعیتی حدود 12 هزار نفر،
توسط هواپیماهای رژیم بعث عراق مورد حمله بمبهای شیمیایی و گاز خردل و تاولزا قرار گرفت



تاریخچه جنگ های بیولوژیک
انسان ها، با کمال تاسف در طول تاریخ از تکنولوژی های در دسترسشان برای کشتار و نابودی و مقاصد منفعت طلبانه بارها و بارها استفاده کرده اند.
دقیقا نمی توان مرز زمانی مشخصی برای جنگ های بیولوژیک یا کاربرد میکروارگانیسم ها و سایر عوامل در جنگ تعیین کرد.
آدمی از روزهای اول زندگی بر روی کره خاکی همواره درصدد بوده که به نحوی به همنوع خود غلبه کند
و برای این منظور از کلیه امکانات موجود در دسترس خود استفاده می کرد.
سرخ پوستان آمریکا با سابقه تمدن 5000 ساله، همواره در جنگ، تیرهای خود را آغشته به سم می نمودند.
در 300 سال قبل از میلاد مسیح آلودگی چاه های آب دژها، قلعه ها و شهرها یکی از روش های موثر بــرای از پــای در آوردن دشمن و سربازان و مردمان در بین یونانی ها بوده است.
در جنگ های قرون وسطی با بــه کارگیری منجنیق ها برای پرتاب اجساد آلوده حیوانات و انسان ها به داخل دژهای محاصره شده استفاده می شد که این عمل باعث ترس و بیماری در میان مردم محاصره شده گردید.
سال 1763 میلادی نقطه عطفی در تاریخچه جنگ های بیولوژیک می باشد،
چرا که در این سال یک تغییر مهم در کاربرد این عوامل در جنگ ها به وقوع پیوست.
به عبارت دیگر در این سال ارتش آمریکا (اروپایی های مهاجر) از عامل بیماری آبله به عنوان یک سلاح برای قوم کشی سرخ پوستان بومی آمریکا استفاده نمود.
آنها با انتشار عامل بیماری آبله از طریق دادن پتوهای آلوده به ویروس، سبب کشتار وسیعی در بین بومیان سرخ پوست گردید.
در سال 1915 ، در طی جنگ جهانی اول، آلمان ها به کاربرد عامل بیماری وبا در ایتالیا و طاعون در پترزبورگ روسیه متهم شدند.
انگلیسی ها نیز ادعا نمودند که آلمان ها در طول جنگ از بمب های حاوی طاعون استفاده نمودند و فرانسوی ها مدعی بودند که آلمان ها عروسک ها و آب نبات های آلوده به عوامل میکروبی را بر روی رومانی ریختند

  کنفرانس خلع سلاح ژنو
در سال 1925 در کنفرانس خلع سلاح ژنو، عهدنامه ای (پروتکل منع کاربرد سلاح های شیمیایی و بیولوژیک) به تصویب 40 کشور جهان رسید.
مشکل عمده در ارتباط با ممنوعیت ذکر شده در پروتکل ژنو این بود که هیچ  اشاره ای  به  ممنوعیت ساخت، تولید ، ذخیره سازی ، آزمایش ، نقل و انتقال و خرید  و فروش اینگونه سلاح ها نشده بود.
از این  جهت  بود که  در کمتر از  دو دهه بعد از تصویب این قانون، جهان شاهد کاربرد وسیع تر اینگونه سلاح ها در جنگ جهانی دوم و پس از آن بود که نهایتا منجر به کنوانسیون 1972 ژنو، مبنی بر ممانعت از توسعه، تولید و ذخیره سازی سلاح های باکتریولوژیک (بیولوژیک) و توکسینی(سمی) و کاربرد آنها گردید.
کشورهای شرکت کننده در این کنوانسیون متعهد شدند که عوامل بیولوژیک جنگی خود را نابود کنند و یا همه آنها را برای مقاصد صلح جویانه تغییر کاربردی دهند که البته این کنوانسیون در سال های آتی به دفعات، حول محورهای فوق و پروتکل الحاقی بازنگری و بررسی شد.
با این حال تولید و به کارگیری سلاح های شیمیایی و میکروبی در چند دهه ی اخیر از سوی کسانی که خود مدعی خلع این سلاح ها هستند، همچنان ادامه داشته و قربانیان اصلی این سلاح مردم بی دفاع هستند