«تا كي براي چشمت آذين كنم جهان را ؟»
قلبم شروع كرده عمدأ تكـــــــان تكــــــــان را
باران ترانه اش را با لـــحن غــــــــــم نخواند
باشد عوض كنـــــي تـــــــــو تقدير آسمان را
اين برگه را بگيريد مردودي ام كه حتميست
وقتي اشاره كردي پـــــايــــان امتحــــــان را
هــــــر و هـــر دقيقه برنامه ام همين است
گـــــــم مي كنم تو را تا پيدا كنم زمــــان را
يك لحظه صبر كـــــــن نه من اشتباه كردم
تــــــــو كه قبــــــــول داري تقير اين جوان را
شـــــب انتظار دارد در او ســــــــتاره باشم
امـــــا مي شمـــــارد دستان مهــــــربان را
يا با بهــــار همــــــراه يا با خودت بيــــــــاور
حتي شبي زمستان ، حتي كمي خزان را
من از قرار معلوم يك عمـــــر صبـــــــر دارم
تا كــــي براي چشمت آذين كنم جهان را ؟