بنويس

تو كه دستت به نوشتن آشناست

دلت از جنس دل خسته ي ماست

دل دريا رو نوشتي ، همه دنيا رو نوشتي ، دل ما رو بنويس

تو كه دستت به نوشتن آشناست

دلت از جنس دل خسته ي ماست

دل دريا رو نوشتي ،‌ همه دنيا رو نوشتي ،‌ دل ما رو بنويس

بنويس هر چه كه ما رو به سر اومد

بد قصه ها گذشت و بدتر اومد

بگو از ما كه به زندگي دچاريم

لحظه ها رو مي كشيم نمي شماريم

بنويس از ما كه در حال فراريم

توي اين پاييز بد فكر بهاريم

دل دريا رو نوشتي ،‌همه دنيا رونوشتي ،‌ دل ما رو بنويس

دست من خسته شد از بس كه نوشتم

پاي من آبله زد بس كه دويدم

تو اگر رسيده اي ما رو خبر كن

چرا اونجا كه تويي من نرسيدم

تو كه از شكنجه زار شب گذشتي

از غبار بي سوارشب گذشتي

تو كه عشقو با نگاه تازه ديدي

س بادبان به سينه ي دريا كشيدي

دل دريا رو نوشتي ، همه دنيا رو نوشتي ،‌ دل ما رو بنويس

بنويس از ما كه عشقو نشناختيم

حرف خالي زديم و قافيه باختيم

بگو از ما كه تو خونمون غريبيم

لحظه لحظه در فراز و فريبيم

بگو از ما

به احمد شاملو ؛

(( بزرگي که زخم نديدنش تا هميشه بر پيکر قلبم - نمک مال - خواهد ماند !))

تصويرت در آينه ديدگانم به من مي خندد ؛ نوايت در دالانهاي شنيدارم چون ترانه اي خوش انعکاس مي يابد ؛ باري حضورت را ديريست از کف نهاده ام ؛ با کدامين فرياد توان بر آوردن شکوِة نبودنت را ؟! روز و شب چه بي شتاب مي گذرند و در گذر هر لحظه اي روح کلماتت را در مي يابم ، به چنان که گويي تاکنون زبانت را نمي شناختم ! چه سخت است بي تو بودن و از تو گفتن ! چه سخت است در آستان والاي کلام تو اساعه اي بر ادب نوشتار ورزيدن و قلم را به دستان خويشتن آلودن . چه خُردم آن گاه که کلامم را به درگاه کلمات تو رهسپار مي کنم ؛ آي اي هميشه ماندني ! حاشا که جسارتي از اين منِ بي تو ، رميده باشد ..... ( خاکسترينه )

مي دوني منتظرم ، منتظر آمدن تو

نيستي تو اما داره هر نفسم عطر تن تو

كسي كه رنج و عذاب منو ديده اون تويي تو

كسي كه براي من نور اميده اون تويي تو

كسي كه براي من فردا مي سازه اون تويي تو

مثل خورشيدي كه توي شب دميده اون تويي تو

مي دوني منتظرم ، منتظر آمدن تو

نيستي تو اما داره هر نفسم عطر تن تو

مي آد اونروزي كه برگردي ولي

من نباشم براي من گريه كني

بموني با غم تنهايي اسير

تو از اين جدا شدن ناله كني

تا تو برگردي پيشم دل من مرده ديگه

مثل گل هاي بي آب بي تو پژمرده ديگه

ميون باور و ترديد...

به دنيايي نو مي انديشم

.........................تنها ياور شب هاي تنهايي من

لحظه هاي آبي را

لحظه هاي پرواز را

به تو مي بخشم

تا با بالهاي گسترده ات

سطر سطر آسمان را تجربه كني....

دريا خواب سمفوني قايق و پارو را مي بيند

و چشمان شبانه ام

آتش انتظار را!

رازي ميان من و دستهاي بي تابم است

كه تنها تو مي تواني آن را آشكار كني.

هميشه سلام...

از شما دوستاي خوبم ممنونم كه بهم لطف داريد....

نمي دونم در مقابل اينهمه محبت چي بگم؟؟؟